Kościół Reformacki w Keszthely
Prasa po poświęceniu 26 czerwca 1932 r. kościoła reformackiego w Keszthely (na którym osobiście udział wziął sam Zsigmond Móricz) pisała tak: znajduje się w centrum miasta, w dzielnicy willowej, naprzeciwko parku Helikon, i jest najbardziej artystycznym dziełem nowej architektury kalwinistycznej.
Zdobienie kościoła wykonane z drewna, między innymi piękna wysoka wieży pokryta drewnem przypomina architekturę siedmiogrodzką, skąd na te tereny po traktacie w Trianon przybyło najwięcej reformatów szukając nowej ojczyzny dla swych rodzin.
Natomiast projektant Bálint Szeghalmy nie uważa tego stylu za siedmiogrodzki, nazywa go węgierskim ludowym stylem, przy projektowaniu którego pod uwagę wziął prostotę kalwińską, architekturę otaczających domków letniskowych oraz kierunek jaki przyjęto dla budownictwa obowiązującego nad węgierskim morzem. Do stylu siedmiogrodzkiego przyznał się jedynie w przypadku wspomnianej wieży.
Projekty oraz kosztorys wykonał nieodpłatnie, z uwagi na uczucia żywione wobec wspólnoty Kościoła oraz przyjaźń do pastora Károlya Németha. Przetarg na wykonanie kościoła wygrał kamieniarz, stolarz Sándor Kenessey. Kościół wraz z plebanią staną w ciągu 9 miesięcy, za kwotę 57.000 pengő, składających się wyłącznie z datków. Ciekawostką jest to, ze kościół budowano metodą gospodarczą, nawet księża i prezbiterianie pomagali w budowie.
Dzwon kościoła reformackiego w Keszthely
Dzwon również trafił do kościoła jako dar wiernych. Odlew wykonał László Slezák. Waga czystego kruszca to 821 kg, korona waży 199 kg, serce 41 kg, a jego dźwięk to „F”. Z jednej strony widoczna jest płaskorzeźba holenderskiej galery, poniżej cztery pierwsze linijki pieśni galerników. Na drugiej stronie natomiast widnieje płaskorzeźba małżeństwa darczyńców Jenő Eőri Szabó i jego żony Ilony Surgoth.
Zdjęcia Kościoła Reformackiego w Keszthely
